Helaas gaat onze eerste en vaste vrijwilliger Dorien ons verlaten. Daarom zijn wij nu weer op zoek naar twee vrijwilligers: één die kan klussen en één die kan (moes)tuinieren. Ben of ken je iemand die bij ons de handen uit de mouwen wil steken: laat je horen!

En Dorien? Die wensen we heel veel succes met haar nieuwe baan!

Morena Bamberger is Examenstudent Fine arts departement/Kunstacademie Maastricht (Zuyd Hogeschool). Zij is voor haar afstudeerproject de afgelopen en komende weken bij en met ons aan het werk. Hieronder een korte toelichting van wat waar zij mee bezig is:

Ik voel me de eenzame jonge wolvin die haar roedel heeft verlaten.

Door kunst in te zetten in de openbare ruimte probeer ik een samenwerkende beweging te creëren. In deze beweging creëer ik mijn eigen roedel,  die zich uitbreidt wanneer ik mijn creatieve reizen doorzet op verschillende plekken waar ik steeds verschillende mensen ontmoet, en waar steeds een andere dynamiek is. Het hoofdzakelijk doel van mijn creatieve reis in de openbare ruimte is om mezelf met anderen en de omgeving te verbinden en om anderen met elkaar en hun omgeving te verbinden.

Voor mijn afstudeerproject verzamel ik foto en videomateriaal van alle creatieve bewegingen en ontmoetingen die plaats hebben gevonden in de openbare ruimte. Met al deze beelden ben ik van plan een film te maken waarin ik mijn nieuwe roedelleden die mee hebben gedaan aan een creatieve beweging probeer te verbinden in het uiteindelijke beeld.

De schaapjes van De Zorgdragerij lijken vanuit de verte een grote beige wolk te zijn. Maar als je inzoomt op de kudde dan zul je zien dat elk schaapje andere wol heeft, andere ogen of een andere snoet. Elk wezen is een individu wat op zijn eigen manier mag stralen en mag groeien. En groeien doen we met elkaar, of dit nu in een kudde is of in een roedel. We kunnen elkaar versterken en verrijken met onze eigen kwaliteiten, en kunnen elkaar mee nemen op avontuur. Nogmaals, ik voel me de jonge wolvin die haar oude roedel heeft verlaten om een nieuwe roedel te stichten met haar artistieke praktijk.

En in deze roedel is iedereen welkom. Of je nu een wolf bent of een schaap.

Morena Bamberger

Foto’s: Maskers maken met de mensen van de Zorgdragerij, met als doel om het innerlijke wezen van ieder individu te laten stralen door eigen expressie.

Per 1 april 2018 zal er een nieuw Klachtenreglement voor Deelnemers in werking treden. Dit reglement is vastgesteld door de Federatie Landbouw en Zorg en wordt ondersteund door de Coöperatie Limburgse Zorgboeren.

Wij doen ons uiterste best iedereen goede dagbesteding en zorg te bieden. Heb je daar onverhoopt toch klachten over, dan vind je het klachtenreglement onder het tabblad ‘Iets voor jou’ -> ‘Kwaliteit’. Alle deelnemers krijgen daarnaast nog een brief waarin staat hoe je een klacht kunt indienen.

Hopelijk hoeven we er geen gebruik van te maken, maar als dat wel zo is, dan is er in ieder geval een gedegen ondersteuning.

Moeilijk leesbaar? Klik op deze link: DDL-20171110-02008ML005

Een aantal weken geleden zijn we geïnterviewd over de werkzaamheden en ervaringen op onze zorgboerderij. Onderstaand artikel is opgenomen in het Jaarverslag van de Coöperatie van Limburgse Zorgboeren. Trots!

(klik op het artikel voor een beter leesbare versie)

Na een koude start is de lente nu toch in alle hevigheid losgebarsten: waar eerst strak geschoffelde zaaibedden waren, schiet nu het onkruid de lucht in. Waar de schapen eerst nog blij waren met hun warme vacht, komt de schapenscheerder nu geen moment te vroeg. En waar weer en wind de verf op onze bouwketen aardig hebben toegetakeld, is het nu zelfs bijna te warm om te schilderen. Dus met de temperatuur schieten de werkzaamheden ook de lucht in.

We willen ook zo veel:
– De Vriendentuin verder opbouwen en uitbreiden op onze nieuwe plek zodat we zo snel mogelijk kunnen leveren aan de Voedselbank.
– De bouwunits opknappen van buiten en binnen zodat we meer plek hebben om met zijn allen daar te zitten -in de schaduw.
– Schapenklussen oppakken op de nieuwe locatie. En omdat het overal nét even anders gaat zijn we vooral aan het verkennen welke werkzaamheden we gaan doen. Op stal lukt dat al aardig -inclusief de hondenkennels -, nu volgen de buitengebieden. Zo hebben we geholpen met het scheren van de kuddes. Een aantal dieren heeft helaas schurft. En hoewel voor mensen volstrekt ongevaarlijk en niet besmettelijk, doen we er natuurlijk alles aan om de gezondheid van de kuddes optimaal te houden. De wol laat op sommige plaatsen los en de dieren kunnen last hebben van jeuk. Alle schapen zijn al eenmaal behandeld om besmetting tegen te gaan. Maar het is een hardnekkige mijt… Dat betekent dat de schapen eerst geschoren moeten worden. Wanneer de wol weer iets is aangegroeid, gaan ze één voor één in een dompelbad met medicatie tegen schurft. Wij zijn druk bezig om het dompelbad te installeren zodat de dieren zeer binnenkort hun eerste duik kunnen nemen. Verder aan de slag met het maken van begrazingsvakken, snoeiwerk en het inventariseren van flora in het werkgebied.

Kortom, een boel te doen en te ontdekken. En omdat we met een groeiende groep mensen zijn en meer projectmatig aan het werk gaan, hebben we vanaf nu onze eerste echte vrijwilliger! Dorien Jacobs heeft SPW gestudeerd en komt ons een aantal dagdelen per week versterken met het doen van klussen. Ze is van meet af aan betrokken bij De Zorgdragerij; heeft de eerste keet helpen opknappen, was grote stimulator van Team Terras en is ook nu bezig met het schilderen van de keten. Om nog te zwijgen van het op handen zijnde Project Muurkas, Huize Kippenhok en alles wat nog op ons pad komt. Welkom Dorien!

Zo zijn we langzaam aan het settelen op deze plek. Dat is soms zoeken en wennen, maar het is geweldig om dat samen te doen met alle betrokkenen!

Maarten en Meike

Eindelijk mag het de wereld in, het is geregeld, wij hebben nieuws!

Goed. Even bij het begin beginnen. Zoals jullie in voorgaande berichten hebben kunnen lezen zijn en blijven wij volop in ontwikkeling; naast Maarten is Meike nu vast aanwezig op een aantal dagen om een deel van de begeleiding en kwaliteitsborging op zich te nemen. Doordat we vaker met zijn tweeën zijn, kunnen we diverse werkzaamheden aanbieden en meer afstemmen op onze mensen. Ook hebben we sinds een aantal weken 2 stagiaires ergotherapie die vanuit hun vakgebied kijken naar de werkzaamheden en begeleiding bij De Zorgdragerij; een hele leerzame samenwerking die al heeft geleid tot nieuwe initiatieven.

Maar wat natuurlijk het allerbelangrijkste is: mensen weten ons te vinden en willen bij ons hun dagbesteding doen. We hebben een zeer diverse groep vaste mensen. Deelnemers die stuk voor stuk maatwerk nodig hebben en waarbij het soms een uitdaging is om in een groep te werken waarvan de leden zó verschillend zijn. Maar dat is juist wat wij willen zijn: een veilige plek om te groeien, voor iedereen. Die insteek vraagt een actieve rol van ons als ‘zorgdragers’.

De afgelopen maanden hebben wij gemerkt dat de diversiteit binnen de groep ongelofelijk waardevol is, maar dat dat moeilijk samengaat met een aantal klussen die op een reguliere boerderij moeten gebeuren. Dat staat overigens los van het feit dat we van eigenaar Sjraar van Beek de afgelopen 2 jaar de ruimte hebben gekregen om ons bedrijf op te bouwen tot wat het nu is, waarvoor dank. Daarnaast maakt de afgelegen ligging van De Beatrixhoeve onze mensen in grote mate afhankelijk van vervoer dat wij bieden en daardoor minder flexibel.

Deze twee factoren samen hebben ons doen besluiten om….[tromgeroffel]…. naar een andere locatie te gaan. Per 1 mei 2017 verhuizen wij naar de stadsboerderij van Landschapsbeheer ‘t Mögkebrook. Een centraal gelegen locatie met 10 hectare grond en 3 schaapskuddes. Het verschil met onze huidige plek is ook dat alle kuddes in Roermond grazen, waardoor we makkelijk klusjes op kleine afstand kunnen doen. De werkzaamheden in de natuurgebieden rond de Maasplassen en het produceren van groenten voor De Voedselbank zullen gewoon blijven bestaan, nu vanuit onze nieuwe uitvalsbasis.

De aard van de werkzaamheden is afwisselender door de kleinschaligheid, wat ons de kans geeft nog meer in te spelen op wat onze mensen nodig hebben om te groeien. De Zorgdragerij blijft natuurlijk hetzelfde wat betreft zorg en begeleiding en ook het traject rondom het kwaliteitskeurmerk zal onveranderd blijven.

Alle direct betrokkenen zijn natuurlijk al ingelicht en waren unaniem enthousiast, ondanks dat elke verandering ook spannend is. Vandaag hebben we kennis gemaakt met herder en eigenaar Paul Silkens en de nieuwe locatie (al was er volgens mij bijna niemand die er nog niet in zijn vrije uurtjes al naar toe was gegaan om poolshoogte te nemen). Direct ontstonden de wildste plannen: van boomhut tot plasticvissen per kano en van ooievaarsnestpaal tot hooibaalzwembad. Maar alles op zijn tijd…

De komende weken zullen in het teken staan van de verhuizing en we doen ons best om iedereen zo goed mogelijk daar in mee te nemen: samen de nieuwe locatie ontdekken en samen met iedereen die dat wil de nieuwe plek eigen maken, zodat deze verandering voor iedereen positief uitpakt.

Kortom: we gaan een tijd vol nieuwe dingen tegemoet en hebben het volste vertrouwen dat dat De Zorgdragerij nog beter maakt. Natuurlijk staan wij open voor vragen en zullen we ook ons best doen iedereen via de website en onze Facebookpagina op de hoogte te houden.

Meike en Maarten

Zoals in het vorige nieuwsbericht al hoopvol voorspeld, maken de administratieve wintertaken achter de schermen weer plaats voor het lenteleven ‘on stage': Er is keihard gewerkt aan sanering en uitbreiding van de stal op de Beatrixhoeve. Net op tijd klaar zodat afgelopen week de lammeren meteen in grote getale het levenslicht zagen (op het moment dat ik dit schrijf zijn er precies 105 lammetjes geboren, waarvan 56 tweelingen en 1 drieling). Lammertijd betekent dat ook wij uit onze winterslaap moeten komen: tussen 6 uur ‘s morgens en 23 uur ‘s avonds is er iemand op stal om alles in goede banen te leiden. Soms betekent dat geduld bewaren en afwachten, soms juist actie waar Dokter Pol trots op zou zijn! Stuitliggingen, weeënzwakte en grote lammeren zorgen nog wel eens voor problemen. Maar ook na de geboorte kan onze hulp nodig zijn. Zo hadden we een tweeling waarbij de ooi te zwak was om voor alletwee haar lammeren te zorgen. En hoewel het heerlijk is om zo’n kleintje met de fles te voeden, is dat zeker niet de beste optie voor het dier zelf. Moedermelk is ook voor lammetjes het gezondst en zorgt dat ze sterkere dieren worden. Daarnaast zorgt het drinken door het lam dat de ooi sneller opknapt. Mooie wisselwerking van de natuur.

Terug naar dat lam. Wat we in zo’n geval doen is De Grote Wisseltruc: Wanneer een andere ooi aan het bevallen is en net haar eerste lam heeft gekregen, kijken we of het een eenling is. Is dat het geval, dan leggen we het verstoten lam bij haar en wrijven het van top tot teen in met de vliezen en vruchtwater van het eigen lam. De ooi kijkt soms wat verward, maar accepteert het adoptielam doordat ze haar eigen geur herkent. Ze likt het schoon en helpt het naar de uier. Zo kon de verzwakte ooi zich concentreren op één lam en kreeg het ‘pasgeboren’ lam (al huppelend, met een gejodeerde navelstreng en oornummers – die schat) een nieuwe moeder en een ‘tweelingzus’.

Maar lammeren is niet het enige waar we mee bezig zijn. Nee, het nieuwe jaar biedt meer kansen. Zo hebben we al sinds de start van De Zorgdragerij de ambitie om een leerwerkbedrijf te worden. We zijn er namelijk van overtuigd dat verschillende professionals in opleiding veel kunnen leren bij ons én andersom. Vorig jaar zijn we al begonnen met het bieden van maatschappelijke stages waarin middelbare scholieren een week mee kunnen draaien bij ons als maatschappelijke instelling. Dit is voor alle partijen zo goed bevallen, dat we daar ook komend jaar mee door gaan. En er is meer: doordat Meike al 7 jaar werkt als docent bij Hogeschool Zuyd, kregen we de kans een samenwerking aan te gaan met de faculteit Gezondheidszorg aldaar. We kunnen dus vol trots melden dat eind februari twee studenten ergotherapie voor 20 weken ons team komen versterken. Naast het feit dat het opleiden van toekomstige zorgcollega’s een van onze ambities is, spreekt met name de vorm van deze stage ons aan: het betreft een Innovatieve Stage, waarbij per definitie géén ergotherapeut op de werkvloer aanwezig is. Doel hiervan is dat de studenten zelf actief op zoek gaan naar vraagstukken op ergotherapeutisch gebied waar wij als (deelnemers van) De Zorgdragerij tegenaan lopen. De studenten zijn dus expert op hun gebied, wij op het onze en de kracht zit in de samenwerking, natuurlijk intensief begeleid door de docent van Zuyd. Mooier voorbeeld van leren van, met en over elkaar kunnen wij ons niet voorstellen!

Benieuwd naar wie onze stagiaires zijn? Ze stellen zich graag even voor:

Kortom: uit de schulp, back on stage! Wij hebben er ongelofelijk veel zin in!

Maarten

PS Inmiddels staat de lammerteller op 111!

De klok verzet, het bed lekker warm, je lijf op standje winterslaap. Dat maakt werken in de modder en kou nou niet de meest aantrekkelijke bezigheid. Maar zelfs in dit herfstige weer is de natuur -tussen de regendruppels door- prachtig. En een kop koffie en een tosti in de keet een nog grotere beloning na het werken in dit seizoen.

Klinkt te romantisch en wellicht ongeloofwaardig? Misschien. Maar als tegenhanger van wat we achter de schermen (lees: achter het scherm, de pc) hebben gedaan is elk fris buitje meer dan welkom.

Een Zorgdragerij begin je namelijk niet zomaar. Natuurlijk, dagbesteding staat voorop en het samenwerken met alle betrokkenen is ver weg het leukste onderdeel van mijn taken. Maar om dat allemaal veilig en verantwoord te kunnen doen, zijn er regels waaraan wij moeten -en willen- voldoen. Regels die door de landelijke Federatie Landbouw en Zorg zijn opgesteld en samengevoegd in het kwaliteitssysteem Kwaliteit laat je zien. Dit systeem bestaat uit meerdere stappen die uiteindelijk leiden tot het kwaliteitswaarborg voor zorgboerderijen. De eerste stap is het in kaart brengen van het bedrijf in de breedste zin van het woord. Van zorgplannen tot plattegrond, van behaald Zoönosencertificaat tot voederscheppen en rookmelders. Afgelopen maanden hebben in het teken gestaan van het invullen van dit kwaliteitssysteem en de evaluatie hiervan door een onafhankelijk persoon. Een hoeveelheid werk om af en toe moedeloos van te worden, maar -echt!- ook een enorme kans om je bedrijf eens goed onder de loep te nemen. Met enige trots citeren wij dan ook de evaluator die ons te kennen gaf:

“Het kwaliteitssysteem is in orde. Complimenten voor de voortvarendheid en nauwgezetheid waarmee is gewerkt!”

 

Nu de vakantie voorbij is en alle scholen weer begonnen zijn, is het tijd voor een nieuws-update. Want zoals al vermoed (zie vorige blog): Na regen…kwám zonneschijn. Bloedheet is het geweest, soms bijna te heet om op de open vlakte van de Meinweg te werken. Gewapend met zonnebrand en liters water gingen we aan de slag. En niet zonder resultaat: Langzaamaan ontstaat er een open vlakte, vrij van kleine boompjes, waar de oorspronkelijke begroeiing terug kan keren. In de rillen die zijn gelegd, nestelen allerhande reptielen. Vogels zijn blij met deze nieuwe flora en fauna, waar op hun beurt weer vogelaars op af komen. De zeldzame slangenarend en de bijeneter zijn al gespot.

De nazomerzon heeft ook onze Vriendentuin veel goeds gebracht. Eindelijk hebben we uien en sperziebonen kunnen leveren aan de Voedselbank, snijbiet volgt en het einde is nog niet in zicht. Laatbloeiers zullen we maar zeggen. Mooi, want in oktober komt een delegatie van CLZ, Federatie Landbouw en Zorg en Stichting DOEN kijken naar hoe we het doen met de Vriendentuin. Op dit moment werken we hard aan een plan voor komend jaar. Een plan dat de grillen van de natuur beter kan trotseren.

En dan de schapen. De meeste lopen op de hei, met afgelopen maand ook een optreden in het 7-jaarlijkse spektakel dat Draaksteken heet. Ze liepen met de herders mee in de historische optocht… als voer voor de draak! De rammen staan ondertussen in hun vak als mannelijke studenten op kamers; stoeiend, stinkend en stoer. Lachwekkend en soms een tikje gevaarlijk. Voor de ooien in de wei is het dekseizoen inmiddels begonnen, zodat eind januari de nieuwe lammeren het levenslicht zien.

De keten van seizoenen gaat maar door en dat maakt werken op De Zorgdragerij boeiend. Zo leuk dat iedereen die hier komt dat ook ziet. Mensen vinden hun plek, ongeacht hoe ze zich op dat moment voelen. De natuur geeft rust, het werken met dieren voldoening. Ik denk dat dat ook de reden is waarom we steeds nieuwe mensen kunnen verwelkomen. Op sommige dagdelen barsten we zelfs bijna uit onze voegen. En omdat de renovatie van De Beatrixhoeve nog in volle gang is, hebben we sinds vandaag een tweede keet geplaatst. Deze wordt aan de andere geschakeld, er worden openslaande deuren geplaatst en er is ruimte voor kantoor. Dat laatste is nodig omdat we hebben gemerkt dat er ook heel veel taken naast ‘het werk’ moeten gebeuren: plannen bedenken, uitwerken, administratie, kwaliteitswaarborg, contacten onderhouden, projecten ontwikkelen etc. Deze taken kosten veel tijd en energie en om die reden hebben we er per 1 september een zorgdrager bij. Meike Windhausen werkt van meet af aan achter de schermen mee en gaat zich nu 3 dagen per week bezighouden met Overstijgende Taken en Allerhande Zaken. Zij zal deels thuis, deels op De Zorgdragerij werken. In onze Zorg Keten met plek voor iedereen!

Maarten